zondag 13 februari 2011

Agenda

Het is tijdens een vergadering dat het me opvalt. We zijn met acht mensen, en op het moment dat er een datum moet worden geprikt, ben ik de enige met een papieren agenda. De zeven anderen zoeken een beschikbare datum digitaal op. In hun iPhone, Blackberry of daarop lijkende mobiele zakjapanner.
Ik voel me gepast ouwerwets.
Heerlijk, zo’n papieren geval. Net als vroeger! Het papier dat onder mijn vingers door beweegt en mijn vlotte gekrabbel en gestreep met verschillende kleuren arceerstiften. Het is mijn geheimtaal, het zegt iets over hoe mijn dagen voorbijgaan en over mijn karakter. Het is immers mijn handschrift.
Ik heb niets tegen het digitale tijdperk. Sterker nog, ik ben dol op wat digitaal is en zie er meer voordelen van dan nadelen. Maar mijn agenda? Die moet gewoon lekker van papier blijven. Mijn agenda, dat ben ik.
Een paar weken na dato zit ik wederom te vergaderen. Nu in een ander gezelschap. Hier zijn zelfs mensen die de notulen rechtstreeks in hun mobieltje bekijken. Ondertussen zit ik lekker ouwerwets in mijn geprinte notulen te grasduinen en aantekeningen te maken.
Mijn vulpen glijdt zachtjes over het papier. Opeens realiseer ik het me. Het is romantiek! Pure romantiek. Papier en een pen horen bijelkaar en daar kan geen digitaal apparaat tussenkomen. Het geeft me een goed gevoel. Een tevreden glimlach kan ik maar moeilijk onderdrukken.
Ik blijf fijn ieder jaar een nieuwe, ouwerwetse agenda kopen en lekker volschrijven. Zonder toetsen, maar met mijn Waterman als trouwe bondgenoot.

1 opmerking:

  1. Waterman en Moleskine, een onoverwinnelijke combinatie. Toch lijkt het erop dat ze het binnenkort gaan afleggen tegen mijn iPad.

    BeantwoordenVerwijderen