Mijn schoonvader stelt voor nog een fles wijn te ontkurken. Zo gezegd, zo gedaan. Even later horen we hem rommelen in de keuken, maar het bekende ‘plop’ weerklinkt niet. Wel iets anders; een welgemeend, bijna olijk ‘godverdomme’ horen we vanuit keuken. Een flesje wijn opentrekken verloopt kennelijk niet altijd naar wens.
Zijn hartenkreet werkt op de lachspieren. En als iedereen uitgelachen is, nemen twee behulpzame handen het graag van hem over.
“Is dat jouw kerstgedachte?” wordt er gegrapt. De sfeer is goed. De wijn trouwens ook. Laat Kerstmis maar beginnen. Godverdomme.
###
Kerstochtend. Het ontbijt zit er bijna op. Ik loop naar de keuken om croissants uit de oven te halen. Altijd lekker. Vooral met jam en een begeleidende kop koffie.
Mijn oudste dochtertje wil graag meegenieten.
“Papa, mag ik ook een krossantje?”
“Ja, natuurlijk mag jij dat. En wat wil jij op je croissantje?”
Om haar een beetje in de goede richting te duwen, schuif ik jam en hagelslag voorzichtig in haar richting. Kwestie van kiezen.
Ze kijkt me serieus aan.
“Mosterd.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten