woensdag 10 januari 2024

Een retourtje poli

Poli Chirurgie. De bordjes wijzen me de weg. En hoewel ik niet zenuwachtig ben voor wat er gaat komen, voel ik me ook niet helemaal op mijn gemak. Ik meld me aan de balie en neem plaats.

Voordat ik goed en wel zit, hoor ik mijn naam. Een vriendelijke verpleegkundige roept me de behandelkamer in. We lopen snel wat persoonsgegevens na en dan legt ze kort uit wat er gaat gebeuren. Eigenlijk weet ik dat wel. Er zit een lipoom in mijn nek. Een vetbultje, zeg maar. En dat bultje wordt nu verwijderd.

Even later komt de arts binnen. Ze stelt zich voor en loopt om me heen. Ze bekijkt de boosdoener, knijpt er even in en vertelt uit welk soort verdoving ik kan kiezen. "Het ligt er maar aan hoe stoer u bent," grapt ze. 
Ik weet niet of ik het grappig moet vinden en kies toch maar niet voor de all-inclusive variant. Een béétje stoer ben ik wel. Maar ook alleen vandaag, hoor. Gehoorzaam ga ik op de behandeltafel liggen.

"De verdoving is niet zo'n fijn prikje," zegt de arts naar waarheid. Auw! Het tweede prikje is ook al zo venijnig. Nummer 3 voel ik amper, en dat betekent dat 1 en 2 hun werk al doen, zo wordt me uitgelegd.

Geen idee wat ze allemaal doet aan en in mijn nek, maar ik voel er niets van. Wel denk ik wat knip- en snijgeluiden te horen. Ik besluit geen vragen te stellen en dat is prima voor nu.

"Hij is eruit," zegt de arts in no-time. "Nu nog even dichtmaken." Dat lijkt me een goed plan. "Maakt u er een mooi Oud-Hollands handwerkje van?" vraag ik licht glimlachend van onder het doek dat me deels bedekt. "Dat ligt er maar aan hoe goed u verzekerd bent," zegt ze plagerig.
We lachen.

Zij volmondig.

Ik als een boer met kiespijn.

Als de feestelijkheden zijn afgerond, geeft ze me nog wat huishoudelijke tips mee voor verzorging van de wond en verdwijnt ze weer even snel als ze binnenkwam. De vriendelijke verpleegkundige plakt behendig een levensgrote pleister in mijn gepijnigde nek.

En dan volg ik de bordjes weer - maar nu naar de uitgang. Mijn lief loopt me tegemoet en slaat haar armen om me heen. Naar huis. Waar alleen in papier wordt geknipt en alleen in groente en fruit wordt gesneden.