zondag 9 juni 2013

Op zwemles

Als een grande dame beent het kleine grote meisje voor me uit naar het zwembad. Ze heeft inmiddels vijf lentes op haar naam staan. Lentes die ze waardig is. De grootste van de klas, een taalvaardigheid waar menig zevenjarige niet van terugheeft, en als ze een sprintje trekt, heeft ieder jongetje van haar leeftijd het nakijken.
Tijd vliegt, zo wil het cliché. Maar dit cliché is zo waar. Het leek wel gisteren dat ik haar voor het eerst zag, die lentenacht in 2008. Haar eerste ademteug, die gepaard ging het met onvermijdelijke gehuil.
"Papa, ik heb er zin in. Ik vind zwemmen leuk," vertrouwt ze me toe. Ik merk aan haar intonatie dat ze het meent. Oprecht. Kleedhokje in, kleren uit, bikini aan en even snel onder de douche. Even later sta ik trots met een handjevol andere ouders te kijken naar het kleine grut. Als badmeester T. de kinderen roept, stappen ze in een keurig rijtje het trapje af, het zwembad in.
Iedere week zie ik haar vrijer worden in het water. Niet meer dat kleine meisje dat voorzichtig het water bejegent als een ver familielid, maar olijk gespetter en een grote glimlach op haar natte kindergezicht. Badmeester T. spreekt de kinderen bescheiden maar resoluut toe. Met zichtbaar gemak en plezier beweegt hij zich bekwaam tussen het spetterende spul.
Op een afstandje kijk ik toe, zonder dat ze het merkt. Tijdens de grondbeginselen van de aloude schoolslag gaat ze kopje onder. Iets te veel kopje en iets te diep onder, zo lees ik af aan haar gezichtsuitdrukking. Ja, ik ken mijn kinderen. Maar ze gaat stug door, gretig als ze is om nieuwe vaardigheden te leren.
Een kwartiertje later help ik haar met afdrogen in het kleedhokje. Ze vond het een leuke zwemles, zo heeft ze me dan al toevertrouwd. Maar dat wist ik al. De open blik waarmee ze me tegemoet stapte na de les, sprak boekdelen.
"Papa, ik kan heel goed zwemmen. Ik verdien al bijna mijn diploma." Haar pretoogjes kijken me aan. "Oh ja? Kun jij al zo goed zwemmen dan? Dat moeten we dan maar snel thuis aan mama gaan vertellen!"
Ze glundert trots. Net als ik.

1 opmerking: